یادداشت، جنگ تجاری چین و آمریکا، فرصت ناب برای ایران در پاکستان - مجله خبری تیرول

با تور چین سفری فراموش نشدنی را تجربه کنید.

به گزارش خبرنگاران، در آستانه نشست سران گروه 7 بود که آمریکا و چین تعرفه های جدیدی علیه کالاهای یکدیگر وضع کردند تا جنگ تجاری بین دو اقتصاد بزرگ جهان وارد مرحله تازه ای شود.

ساعاتی پس از آن که دولت چین تهدید کرد به تلافی تعرفه های وضع شده از سوی دولت آمریکا بر کالاهای چینی، 75 میلیارد دلار از کالاهای آمریکایی شامل دانه سویا، خودرو و نفت را طی دو مرحله مشمول تعرفه های جدید خواهد نمود، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا از افزایش مجدد تعرفه بر واردات کالاهای چینی اطلاع داد.

ترامپ طی چند پیغام توئیتری متوالی اظهار داشت تعرفه های اعمال شده بر 250 میلیارد دلار از کالاهای چینی -که اکنون در حال اجراست- از ابتدای ماه اکتبر (9 مهر) از 25 درصد به 30 درصد خواهد رسید. همچنین تعرفه 10 درصدی که قرار بود از روز اول سپتامبر (10 شهریور) بر 300 میلیارد دلار از کالاهای چینی اعمال شود، به 15 درصد افزایش خواهد یافت.

وی طی پیغامی توئیتری در توجیه افزایش وضع تعرفه بر کالاهای چینی نوشت: متأسفانه دولت های گذشته به چین اجازه داده اند که تا این حد تجارت عادلانه و متوازن را زیر پا بگذارد و این یک بار سنگین برای مالیات دهندگان آمریکایی است. به عنوان رئیس جمهور، من دیگر نمی توانم اجازه دهم که این روند ادامه پیدا کند.

با این حال اکنون خبرهایی از تمایل دو طرف برای بازگشت به میز مذاکره تجاری شنیده می شود ولی کارشناسان معتقدند این مذاکرات راه به جایی نخواهد برد و تنش تجاری میان این دو قدرت مالی ادامه خواهد داشت.

جنگ تجاری پکن - واشنگتن بی شک بر اقتصادهای ریز و درست در جهان و بر بازارهای اساسی تأثیر جدی خواهد داشت اما هر بازیگر خود باید در این شرایط و با توجه به منافع خود وارد میدان شود و بتواند در عین دوری از آسیب ها، سود حداکثری خود را تأمین کند.

جمهوری اسلامی ایران دقیقاً در شرایطی است که در وضعیت کنونی و پس از اتفاقات ناگوار مالی احتیاج دارد تا با استفاده از جانب چینی، منافع حداکثری مالی خود را تأمبن کند.

ایران در شرایط کنونی میان آمریکا و چین از یک سو و اتفاقات کشمیر از سوی دیگر می تواند با برنامه ریز دقیق اما چابک از فرصت نزدیکی میان پکن واسلام آباد بهره جسته و منافع اقصادی کلان خود را در پاکستان احیا کند.

از این موضوع مهم نباید به سادگی عبور کرد که پس از تجربه برجام و نگاه افراطی خوش بینانه به اروپا از سوی دولت، چینی ها تا حد زیادی از این نوع برخورد نگران شده و بعضی موارد حتی دلخور شدند اما اکنون و پس از روشن شدن اشتباه اعتماد به اروپا، جنگ تجاری میان چین وآمریکا فرصتی ناب برای احیای روابط مالی با چین است و پاکستان راه سهل الوصول برای استفاده از این فرصت است.

چین در سال های گذشته با سرمایه گذاری بیش از 46 میلیار دلاری در پروژه کریدور مالی چین - پاکستان موسوم به سی پک اراده جدی خود برای حضور در پاکستان و اتصال گوادر به کاشغر را نشان داده و بدون توقف در حال پیشبرد این پروژه است و پاکستان در این سال ها پایگاه اصلی چینی ها در منطقه شده است به گونه ای که می توان ادعا کرد نبض اقتصاد پاکستان در دست چینی هاست و شاید تصمیمات جدی مالی در پاکستان با مشورت چینی ها اتخاذ شود.

چین در برابر سرمایه گذاری عظیم خود در خاک پاکستان به دنبال بهره برداری حداکثری از این هزینه کرد است و بازار پاکستان را به راحتی در اختیار کشور دیگری قرار نمی دهد.

ایران اکنون می تواند از فرصت نزدیکی پاکستان و چین استفاده نموده و همزمان با بهره گیری از شرایط غبارآلود میان چین وآمریکا وارد بازار عظیم نزدیک به 200 میلیون نفری پاکستان شود.

چین پیش از این بارها برای اتمام پروژه خطوط انتقال گاز ایران به پاکستان موسوم به آی پی اعلام آمادگی نموده بود اما هر بار به دلایلی از جمله عدم خواست طرف پاکستانی این موضوع به تعویق افتاده بود. اکنون زمان آن فرارسیده دولت ایران با چابکی وارد میدان شود و از فرصت های پیش آمده مذکور بهره ببرد و این موضوع مهم و حیاتی برای اقتصاد کشورمان را به پایان برساند. ازسوی دیگر چینی ها نیز به این پروژه احتیاجمندند زیرا می دانند حضور مالی ایران در بلوچستان پاکستان قطعاً امنیت ساز و امنیت آفرین است و می تواند سایه امنیت را بر سر سرمایه گذاری چند ده میلیارد دلاری شان در این ایالت ناامن بگستراند و خیال آن ها را راحت کند.

بعضی چابهار و گوادر را دو رقیب در منطقه می دانند حال آن که اگر از فرصت حضور چین در گوادر استفاده شود و کمی نگاه از غرب و هند به سمت پاکستان و چین تغییر یابد بی شک در کنار هم قرار دریافت گوادر و چابهار می تواند به شدت چابهار و استان سیستان و بلوچستان را باشکوفایی مالی روبرو کند که البته این موضوع احتیاجمند همت دولتمردان برای تصمیم جسورانه کاهش فروش نفت به هند و دل بستن به صادرات غیرنفتی و حداقلی فرآورده های نفتی به پاکستان و پس از ان با استفاده از طرفین چابهار به سایر نقاط جهان است.

چابهار در کنار گوادر می تواند بنادر مهم شیخ نشینان خلیج فارس را نیز به حاشیه رانده و تبادل دریایی در این منطقه را از خلیج فارس به دریای عمان منتقل کند. این موضوع فرصت خوبی در اختیار ایران برای دور زدن راحت تر تحریم های آمریکا قرار می دهد که توضیح آن در جایی دیگر خواهد رفت. نزدیکی مجدد به چین و همان نگاه مجدد به شرق در شرایط کنونی فرصتی ناب در اختیار ایران قرار می دهد که به راحتی بتواند جانشین رقبای بزرگ مالی در پاکستان شده و از ظرفیت این همسایه 200 میلیون نفری بیشتری بهره برداری را نماید و خیلی دور از ذهن نیست که بگوییم در دو سال آینده می توان به حجم 5 میلیارری تبادلات تجاری میان تهران و اسلام آباد همانگونه که در سال 93 میان دو طرف به امضا رسیده بود، برسیم.

.