بهترین فیلم های فضایی؛ از میان ستاره ای تا نخستین انسان - مجله خبری تیرول

به نظر می رسد علت اصلی فقدان یک فیلم بی نقص در عرصه سفرهای فضایی، این است که کارگردانان عموما سعی دارند همان دغدغه ها و لحن همیشگی خود را به جای روی زمین، در فضا دنبال نمایند. به بهانه انتشار نخستین انسان اثر تازه دیمن شزل، مروری داریم بر چهار فیلم مهم سال های اخیر که به سفرهای فضایی پرداخته اند.

جاذبه 2013 (Gravity)، آلفونسو کوارون

کارگردان فیلم تحسین شده روما که سال جاری در فصل جوایز، روزهایی رویایی را سپری می نماید، چهار سال قبل با اثری کاملا متفاوت از آن چه امروز ساخته، درخشید. جاذبه داستان سفر فضایی دو فضانورد را روایت می کرد که قصد تعمیر تلسکوپ فضایی هابل را داشتند، اما در راه با مشکلاتی روبرو شدند. این فیلم که نقش های اصلی اش را جورج کلونی و ساندرا بولاک بازی می کردند، پیروز شد در مراسم اسکار 2014 هفت جایزه در رشته های تدوین، صداگذاری، موسیقی متن، فیلم برداری، جلوه های ویژه، میکس صدا و کارگردانی را به دست آورد. جاذبه به رغم نقاط قوت پرتعدادش، از نیمه به بعد، تقریبا موضوع سفر به فضا را به فراموشی سپرد و به روایت یک رابطه عاطفی با مایه های پررنگ اخلاقی در دل فضاپیما تبدیل شد.

میان ستاره ای 2014 (Interstellar)، کریستوفر نولان

نولان که در سه گانه بتمن سعی نموده بود با تعریف شخصیت یک دانشمند و طراح حرفه ای، واقعیت را با دنیا فیلم های علمی-تخیلی پیوند دهد، بعدها به سراغ مجذوب کننده ترین موضوع این ژانر رفت و میان ستاره ای را با موضوع فروپاشی زمین و سفری فضایی در جست وجوی یک زیستگاه تازه ساخت. میان ستاره ای با بازی متیو مک کانهی و آن هتوی در گیشه پیروز بود و در اسکار 2015 پنج نامزدی داشت که جایزه برترین جلوه های ویژه را هم به دست آورد. این فیلم اگرچه از جهات متعدد اثری راسخ و دقیق محسوب می شد، اما رویکرد رازآلود و معمایی حاکم بر متن فیلم نامه، مبهم بودن بخش های مرتبط با زمان و نیرویی ماورایی که آن ها نامیده می شد، میان ستاره ای را تا حدی از یک اثر بی نقص درباره فضا دور کرد.

مریخی 2015 (The Martian)، ریدلی اسکات

مت دیمون که به واسطه نقش کوتاهش در میان ستاره ای با فیلم های فضایی آشنا بود، یک سال بعد نقش اول فیلم مریخی ریدلی اسکات را پذیرفت و توانست جایزه گلدن گلوب برترین بازیگر مرد را هم به خودش اختصاص دهد. مریخی داستان فضانوردی را روایت می کرد که در مریخ جامانده و مجبور بود برای زنده ماندن کوشش کند. فیلم فضایی کارگردان شهیر گلادیاتور، به رغم فروش خوب در گیشه و هفت نامزدی اش، نتوانست جایزه ای در اسکار به دست آورد؛ اما مورد توجه عموم نهاده شد. مریخی که ریتمی خوب و فیلم نامه ای مجذوب کننده داشت، از این جهت مورد نقدها فراوان واقع شد که بسیاری معتقد بودند هیچ گونه مبنای علمی در آن لحاظ نشده و از علمی-تخیلی بودن، فقط بخش دومش را در نظر گرفته است.

نخستین انسان 2018 (First Man)، دیمن شزل

کارگردان جوان و پیروز سال های اخیر هالیوود، پس از فیلم فانتزی و موزیکال لالالند، به سراغ یک ژانر کاملاً تازه رفته و اثری بیوگرافیک را با موضوع فضانوردی ساخته است. داستان نخستین انسان به زندگی نیل آرمسترانگ، نخستین مسافر کره ماه اختصاص دارد و تا پیش از توزیع فیلم، از وجه رئال این اثر به عنوان مهم ترین نقطه قوتش یاد می شد. در حالی که انتظار می رفت شزل باز هم در فصل جوایز سینمایی بدرخشد، نخستین انسان تا به حال آن چنان پیروز نبوده و در گلدن گلوب هم درخششی نداشته است. شخصیت پردازی ضعیف، بی تفاوتی به ابهامات و لحن اغراق آمیز فیلم در نیم ساعت آخر که سعی می نماید از آرمسترانگ یک ابرقهرمان بسازد، از مهم ترین نقایص نخستین انسان محسوب می گردد.

پ