آیا جهان در مقابله با کرونا برنده شده است؟ - مجله خبری تیرول

به گزارش بی بی سی، از آن موقع، جهان و زندگی ما بشدت تغییر نموده است، اما در نبرد با کرونا چقدر پیروز بوده ایم؟

اگر به کل جهان نگاه کنیم، تصویر مطلوب به نظر نمی رسد؛ بیش از 21 میلیون ابتلای تایید شده و حدود 770 هزار جان باخته. در آغاز این همه گیری جهانی، ابتلای صد هزار نفر هفته ها طول می کشید، اما اکنون با ساعت سنجیده می گردد.

دکتر مارگرت هریس از سازمان جهانی بهداشت می گوید: ما هنوز در میانه یک همه گیری جهانی بسیار جدی و شدید و پرشتاب هستیم، در همه جوامع جهان.

با اینکه همه گیری همه جا یکی است است، ولی داستان آن یکی نیست. تاثیر کرونا در جهان یک سان نبوده است و بسادگی می توان چشم بر واقعیت کشور های دیگر بست. اما برای همه، چه ساکنان جنگل های آمازون چه آن هایی که در آسمان خراش های سنگاپور یا در کوچه پس کوچه های انگلستان زندگی می نمایند، یک واقعیت صدق می نماید و آن اینکه تماس نزدیک آدم ها، بشدت به نفع این ویروس است. هر چه ما بیشتر به هم نزدیک شویم، سرایت آسان تر است. این حقیقتی است که از ابتدای شناسایی این ویروس در چین تا به امروز وجود داشته است. هر جای جهان که باشید، این اصل است که شرایط را شرح می دهد و و آینده را رقم می زند.

همین اصل است که ابتلای زیاد در قاره آمریکا (آمریکا و آمریکای لاتین)، کانون های کنونی عفونت، را شرح می دهد، همچنین فرایند رو به افزایش مبتلایان در هند و اینکه چرا در هنگ کنگ مردم را در مراکز قرنطینه نگه می دارند یا در کره جنوبی حساب بانکی و تلفن مردم را زیر نظر می گیرند. همین اصل است که نشان می دهد چرا استرالیا و اروپا نمی توانند براحتی بین کاهش محدودیت و تعطیلی و کنترل شیوع توازن ایجاد نمایند و چرا به جای مثل قبل به فکر عادی جدید هستیم.

دکتر الیزابتا گروپلی از دانشگاه سنت جرج لندن می گوید: این ویروس در کل جهان شیوع دارد و بر زندگی همه تاثیر گذاشته است. اینکه کرونا از انسان به انسان منتقل می گردد این نکته را برجسته تر می نماید که ما همه به هم ربط داریم. فقط موضوع مسافرت نیست، بحث صحبت و وقت گذراندن با هم است، کار هایی که همه انسان ها انجام می دهند. حتی هم آوازی باعث سرایت کرونا می گردد.

این ویروس از یک طرف باعث بروز علامت در بسیاری نمی گردد یا علائم خفیفی ایجاد می نماید و به همین دلیل نمی توان به آسانی رد آن را گرفت و از یک طرف آنقدر کشندگی دارد که بیمارستان ها را از پا در بیاورد. دکتر هریس می گوید: این یک همه گیری جهانی ویروسی کامل است. ما در عصر ویروس کرونا زندگی می کنیم.

پیروزیت در مهار شیوع، در جا هایی بوده که جلوی سرایت فرد به فرد گرفته شده است. نیوزلند از کشور هایی است که توجه زیادی را جلب نموده است. آن ها به سرعت و زمانی که فقط چند مبتلا در کشورشان وجود داشت وارد عمل شدند؛ محدودیت و تعطیلی و بستن مرزها. در حال حاضر تعداد مبتلایان در نیوزیلند کم است و زندگی مردم تا حد زیادی به حالت عادی برگشته است. هر چند که چند روز پیش، پس از اینکه نیوزیلند صدمین روز بدون ابتلای جدید را جشن گرفت، چهار بیمار جدید شناسایی شدند.

رعایت درست اصول اولیه به کشور های فقیرتر هم یاری نموده است. مغولستان بیشترین مرز مشترک را با چین دارد که همه گیری از آنجا آغاز شد. این کشور می توانست به شدت آسیب ببیند با این حال تا ماه ژوئیه حتی یک مورد نداشت که نیاز به بخش مراقبت ویژه پیدا کند. مغولستان تا به امروز کمتر ار سیصد ابتلای تایید شده داشته و هیچ کس هم جان خود را از دست نداده است.

پروفسور دیوید هیمن در دانشکده بهداشت و طب گرمسیری لندن می گوید: مغولستان با وجود منابع محدودش عملکرد خوبی داشته است. آن ها خانه به خانه موارد را شناسایی و قرنطینه و تماس های مبتلایان را پیدا و از بقیه جدا کردند.

در این کشور بلافاصله مدرسه ها را تعطیل و مسافرت های خارجی را محدود کردند و از اولین مروج های ماسک و شستن دست بودند.

پروفسور هیمن می گوید نداشتن رهبری سیاسی باعث مشکل در کشور هایی شده که مسئولان بهداشتی و رهبران سیاسی در مصاحبه با هم مشکل داشتند و در چنین جا هایی ویروس گسترش سریع داشته است.

دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا و آنتونی فائوچی پزشک ارشد بیماری های عفونی در این کشور، در دوران همه گیری به وضوح با یکدیگر اختلاف نظر داشتند. ژائر بولسونارو، رئیس جمهور برزیل هم به تظاهرات علیه محدودیت و تعطیلی پیوست و کرونا را به آنفلوآنزای کوچک تشبیه کرد و گفت تا ماه مارس (پنج ماه پیش) همه گیری جهانی تقریبا تمام شده است. ولی فقط در برزیل، 2.8 میلیون نفر به این ویروس آلوده شده اند (ار جمله خود آقای بولسونارو) و بیش از صد هزار نفر هم جان خود را از دست داده اند.

کشور هایی هم هستند که شیوع را خوب کنترل نموده اند، بسیاری از آن ها این کار را با وضع محدودیت و تعطیلی های دردناک که کشورشان را فلج کرد انجام داده اند. این کشور ها متوجه شدند ویروس از بین نرفته و با سهل انگاری دوباره شیوع پیدا می نماید و برقراری شرایط عادی هر چه بیشتر از دسترس دور می گردد.

دکتر گروپلی می گوید: آن ها دارند متوجه می شوند که برداشتن محدودیت و تعطیلی ها سخت تر از اعمال آنهاست. آن ها به هم زیستی با این ویروس فکر ننموده اند.

استرالیا هم یکی از کشور هایی است که که به دنبال راه های انتها دادن به محدودیت و تعطیلی هاست، ولی ایالت ویکتوریا در حال حاضر در شرایط فاجعه قرار گرفته است. در اوایل ژوییه ملبورن دوباره محدودیت و تعطیلی را برقرار کرد، ولی با ادامه شیوع مجبور شد مقررات سخت تری را اعمال کند؛ محدودیت رفت و آمد شبانه و از مردم خواسته شد در محدوده پنج کیلومتری خانه خود ورزش نمایند. اروپا هم در حال کاهش محدودیت و تعطیلی هاست، ولی اخیرا اسپانیا، فرانسه و یونان بیش ترین ابتلا را پس از هفته ها اعلام کردند. در آلمان هم برای اولین بار در سه ماه بیش از هزار مورد روزانه گزارش شده است.

زدن ماسک که زمانی عجیب بود، در حال حاضر در اروپا بسیار عادی شده و بسیاری از تفریح گاه های ساحلی بر آن تاکید می نمایند. این باید برای همه هشداری باشد که رسیدن به پیروزیت، تضمین آینده نیست.

هنگ کنگ برای مقابله با موج اول کرونا تحسین شد، ولی میکده ها و باشگاه های ورزشی دوباره تعطیل شدند و تفریح گاه دیزنی لند کمتر از یک ماه باز ماند. دکتر هریس می گوید: برداشتن محدودیت و تعطیلی به معنی بازگشت به روال قدیم نیست. این عادی جدید است. مردم به هیچ وجه متوجه پیغام نشده اند.

صندلی آفریقا هم در مقابله با کرونا درست تعیین نیست؛ در این قاره بیش از یک میلیون و صد هزار مبتلا هست. شرایط آفریقای جنوبی بعد از یک آغاز پیروز، وخیم است و بیشترین آلودگی آنجا دیده می گردد. اما چون آزمایش کرونا کم انجام می گردد، رسیدن به تصویر واضح سخت است. کم بودن شمار جان باختگان کرونا در آفریقا معما است و دلایلی مثل این ها براش مطرح شده است:

جمعیت بسیار جوان است. متوسط سن در آفریقا 19 سال است و کرونا برای افراد مسن مهلک تر است، شاید برخی دیگر از انواع ویروس کرونا شایع بوده و حدی از ایمنی ایجاد شده، مسائل سلامتی مانند چاقی و دیابت نوع 2 در کشور های ثروتمند بیشتر رایج است و در آفریقا کمتر وجود دارد

برخی کشور ها برای مقابله با کرونا ابتکار به خرج داده اند مثلا روآندا برای تحویل تجهیزات به بیمارستان ها، اطلاع رسانی درباره محدودیت ها و شناسایی کسانی که مقررات را زیر پا می گذارند از پهپاد استفاده می نماید.

اما در برخی نقاط هند و آسیای جنوب شرقی عدم دسترسی به آب تمیز و بهداشتی باعث می گردد مردم حتی نتوانند از پیغام ساده شستن دست پیروی نمایند. دکتر گروپلی می گوید: برخی برای شستن دست به آب دسترسی دارند و برخی ندارند. این یک تفاوت عظیم ایجاد می نماید که با آن می توانیم جهان را به دو قسمت تقسیم کنیم؛ بنابراین یک علامت سوال عظیم وجود دارد، آن ها بدون واکسن چطور می توانند کرونا را مهار نمایند.

در ماه های آینده به سوئد توجه زیادی خواهد شد که آیا استراتژیش در درازمدت پیروز بوده یا نه. این کشور محدودیت و تعطیلی اعمال نکرد، ولی بعد از عملکرد ضعیف در محافظت از خانه های سالمندان، آمار مرگش به صورت قابل توجهی از کشور های همسایه اش بالاتر بوده است.

به طور کلی جهان برای بازگشت به روال طبیعی به واکسن امیدوار است. مصونیت جمعیت توان سرایت ویروس را کم می نماید. در حال حاضر شش واکسن به مرحله سوم کارآزمایی بالینی رسیده اند؛ مرحله حساسی که تعیین می گردد آیا واکسن موثر است یا خیر. اینجا هم مسئله همان است که مورد دارو هست، کارشناسان می گویند تاکید باید بر این باشد که آیا اصلا واکسنی پیدا خواهد شد نه اینکه چه موقع.

دکتر مارگرت هریس از سازمان بهداشت جهانی می گوید: اعتقاد افراد به واکسن مانند هالیوود است، اینکه دانشمندان همه چیز را حل می نمایند. یک فیلم دو ساعته سریع به انتها می رسد، ولی دانشمندان مانند برد پیت نیستند که به خودشان تزریق نمایند و بگویند همه نجات پیدا خواهیم کرد.