نقاشی هایی از آخرالزمان و جانورانش - مجله خبری تیرول

داریوش زاوادسکی (Dariusz Zawadzki) نقاش 64 سالۀ اهل لهستان است که آثارش را در قالب نوعی سوررئالیسم وهم انگیز و دیستوپیایی خلق می نماید. زاوادسکی خودش می گوید که از وقتی بچه بود همواره رویا ها و بینش هایی را تجربه می کرد که تصویری از جهان های غیرمعمول و خیالی را در فکر او شکل می دادند. او احساس می کرد که می تواند به وسیلۀ نقاشی، این جهان های سوررئال درونی را با دیگران نیز به اشتراک بگذارد.

داریوش وقتی 11 ساله بود آغاز به نقاشی کرد؛ او می خواست به مدرسۀ هنر هم برود، اما مسئولان مدرسه به او گفتند که بینایی اش ضعیف است و نمی تواند نقاش خوبی بگردد؛ قطعا اشتباه می کردند! از آن به بعد زاوادسکی به صورت خودآموخته کار نقاشی را ادامه داد و به قول خودش این باعث شد که بتواند تکنیک های مخصوص خودش را ابداع کند.

نقاشی های زاوادسکی تا حد زیادی یادآور سبک و سیاق آثار یک نقاش لهستانی دیگر یعنی زجیسواف بکشینسکی هستند؛ اما این شباهت به معنی تقلید کامل و محض نیست. آثار زاوادسکی حال و هوا و مضامین مخصوص به خودشان را دارند. تصاویری که زاوادسکی به ما نشان می دهد هم بی مقدار زشت و کریه هستند و هم در عین حال مجذوب نماینده و چشمگیر. آثار او جزئیات ظریف و نمادینی دارند که باعث می گردد بتوانیم دقایقی طولانی به هر کدام از آن ها نگاه کنیم و دنبال نشانه ها و معنا های تازه بگردیم.

نقاشی های او جهانیی کابوس وار و جهنمی را به مخاطب نشان می دهند که همه چیز در آن پوسیده و فاسد و از شکل افتاده است و رد پای جنگ و ویرانگری در همه جا به چشم می خورد. موجوداتی که در جهانی آثار داریوش زندگی می نمایند ترکیبی از جانور و ماشین هستند. آدم ها و حیوانات این جهان انگار در زیر پوست های پوسیده و رو به زوالشان اسکلت هایی فلزی و ماشینی دارند. معلوم نیست این ها ماشین هایی هستند که به شکل جانوران درآمده اند و یا جانورانی بوده اند که در مسیر نوعی تحول کابوس وار به شکل این ماشین های هراس آور درآمده اند.

اگر روند تخریب محیط زیست، آلودگی روزافزون هوا، مهندسی ژنتیک و ساخت اندام های مصنوعی برای انسان را در کنار هم بگذاریم و یک کمی تخیل و بدبینی هم به این معجون اضافه کنیم، تصور شکل گرفتن جهانیی شبیه به جهانی نقاشی های زاوادسکی در آیندۀ سیارۀ زمین دور از فکر نخواهد بود./ فرادید