پل کوچکی که تاریخ بریتانیا را تغییر داد - مجله خبری تیرول

رد شدن از پل توئیزل (Twizel) فقط به اندازه یک چشم به هم زدن زمان می برد. این پل که از رودخانه تیل (River Till) در نورث آمبرلند می گذرد، پل سنگی کوچکی است که از یک طاق قوسی ظریف تشکیل شده است. در نگاه اول به نظر می رسد که این پل متعلق به قرن هجدهم است که دیوارهای پایین آن به این شکل بی همتا تزئین شده، اما در واقع این پل متعلق به دوران تئودور است و در اوایل سلطنت پادشاه هنری هشتم تکمیل شد.

این ظاهر بی نظیر باعث می شود که صحنه هایی را که در سال 1513 در نبرد میدان فلادن رخ داد و پل، شاهد همه آن ها بود را نتوانیم به راحتی باور کنیم؛ در همین جنگ بود که قطارهای باری ارتش انگلیس از روی پل گذشتند و هزاران سرباز به رودخانه زدند.

باور نکردنی است، در دورانی که بریتانیایی ها توانستند پل های خور فورث (Firth of Forth)، سورن (Severn) یا هامبر (Humber) را روی رودخانه هایی به همین نام منهدم کنند، این پل 27 متری با 4 متر پهنا که از روی یک رودخانه نسبتا کوچکی عبور می کرد، توانست روی نتیجه جنگ تاثیر بگذارد و در نتیجه، روابط بین دو کشور انگلستان و اسکاتلند را تا چندین نسل بعد از خودش تحت الشعاع خود قرار بدهد. در حقیقت اگر به نقشه نگاه کنید، این رودخانه مرز طبیعی دو کشور است.

این پل از مدت ها پیش از چرخه حمل و نقلی خارج شده است و اکنون در شرایط عالی به سر می برد، حتی شاید آن نسبت به 16 پل سنگی قرون وسطایی دیگری که در انگلستان به جای مانده اند، از شرایط بهتری برخوردار باشد. قرار گرفتن آن در فهرست درجه یک تاریخی انگلستان بیانگر آن است که پل مذکور، احتمالا بزرگ ترین پل تک قوس به جا مانده از دوران قرون وسطی در انگلستان است و تا قرن هجدهم، وسیع ترین پل کشور محسوب می شد.

اما کلمه های بزرگ و وسیع، مفاهیمی نسبی هستند و مقیاس های انسانی هستند که پل های سنگی را مجذوب کننده می کنند. هر کسی که یک روز بهاری در روستای دویدال (Dovedale) قدم بزند و از پایه های سنگی کوتاه و کلفت پل سنگی پله ای شکلی که روی آب هایی خروشان بنا شده است بگذرد، این موضوع را درک می کند.

درست مثل پل دوون (Devon) در دارتمور (Dartmoor)، که آب های گل آلودی از زیر گذرگاه های سنگی که به پل کلاپر معروف هستند می گذرند (شاید نام کلاپر از زبان آنگلوساکسون آمده باشد و به معنی سنگ های پله ای باشد، شاید هم ریشه آن به کلمه رومی claperius یا شمع سنگی برشود) سنگ های به کار گرفته شده صخره های طبیعی به شکل صفحه های بزرگی هستند که در صخره های رسوبی تشکیل می شوند.

طولانی ترین پل کلاپر در شمال اکسمور (Exmoor) وجود دارد. پل تار استپس (Tarr Steps) که از رودخانه بارل (River Barle) می گذرد و دارای هفده طاق مستحکم است. این طاق ها باعث می شود تصور کنیم که این پل، خیلی بزرگ است، اما در حقیقت آن مثل یک قفسه کتاب به نظر می رسد که به شدت به یک طرف خم شده است. اولین بار زمانی از این پل نام برده شد که پل توئیزل به تازگی بنا شده بود. ولی ظاهرا پل تار استپس، خیلی قدیمی تر است.

می توانم باز هم به همین فرایند ادامه بدهم: پل کلاترن (Clattern Bridge) در منطقه کینگستون (به همراه همهمه ناشی از سم حیوانات و قدم های انسان هایی که از آنجا می گذرند) مانند جزیره ای جا مانده از قرن دوازدهم است که در دنیای معماری پست مدرن امروز افسونگری می کند. یک روز آفتابی به آب های اطراف آن نگاه کنید و ماهی های قزل آلایی را ببینید که در آب های شفاف هاگزمیل (Hogsmill) بدون حرکت مانده اند و منتظر هستند تا مگس ها را شکار کنند.

یا پلی که در اسکاتلند و روی اقیانوس اطلس ساخته شده، ترکیبی زیبا ساخته رابرت مولن است که به خاطر فاصله هایی که بین پایه های آن ایجاد شده است، قایق ها می توانند به راحتی از زیر آن عبور کنند و اوبان (Oban) را به جزیره سیل (Seil) متصل می سازد.

یا پل بسیار بزرگ کلاپتون (Clopton Bridge) که در سال 1484 میلادی روی رودخانه ای در استراتفورد ساخته شده و همتای قرن هجدهمی آن در باث، یعنی پل زیبای پولتینی (Pulteney Bridge) اثر رابرت آدام، به موازات مغازه های زیبایی ساخته شده است: هر دوی آن ها از طریق شهفرایندان ثروتمند و آگاه بنا شده اند.

دفعه بعد که از این رودخانه می گذرید، قدیمی ترین و ساده ترین پل موجود را خواهید یافت. سنگ ها، راه هایی برای پیمودن هستند.

اگر تصمیم گرفتید که به خارج از شهر بروید:

پل توئیزل، در نزدیکی کورنهیل به سمت توئید، نورث آمبرلند، که درست در پایین رودخانه ساخته شده است، بهترین منظره هایی هستند که می توان از یک پل مدرن دید. می توانید یک دوچرخه اجاره کنید و نقشه های مربوط به آن را از اینترنت پیدا کنید.