تور آلمان: حمل و نقل عمومی در فرانکفورت، آلمان (قسمت اول) - مجله خبری تیرول

با تور آلمان از دیدنی ترین کشور اروپایی بازدید کنید و از شهرهای برلین، هانوفرو، فرانکفورت و مونیخ آلمان دیدن کنید.

انجمن حمل و نقل راین-مین RMV 9 خط S-Bahn را اداره می نماید، در حالیکه شرکت Verkehrsgesellschaft فرانکفورت (VGF) وظیفه اداره 9 خط U-Bahn، تراموا و اتوبوس ها را برعهده دارد. با توجه به فعال بودن شهر در شب به ویژه در تعطیلات آخر هفته، اتوبوس های شبانه ای در دسترس قرار دارند تا ساعت های اولیه صبح به فعالیت پرداخته و این امکان را برای ساکنان فرانکفورت ایجاد می نمایند تا در هزینه های کرایه تاکسی صرفه جویی نموده و در شب به راحتی به مقصدشان برگردند.

قطارها

ایستگاه مرکزی فرانکفورت احتمالا مهم ترین مرکز حمل و نقل در آلمان است. بیش از 1000 قطار، فرانکفورت را به شهرهای دیگر آلمان و نیز مقصدهای بین المللی متصل می نماید. تمامی 9 خط S-Bahn در ایستگاه مرکزی توقف می نمایند. فعالیت قطارها معمولا بسیار دقیق بوده و یک جدول زمانی برای تمام قطارهایی که در هر ایستگاه متوقف می شوند، وجود دارد.

1S-Bahn فرانکفورت را به منطقه پرجمعیت Rhein-Main متصل می نماید. هنگامی که S-Bahn از شهر خارج می گردد، از سطح زمین عبور نموده و منطقه ها اصلی فرانکفورت را پوشش می دهد (مانند Konstablewache، Hauptwache و ایستگاه مرکزی فرانکفورت)، و بعلاوه دسترسی به فروشگاه های تجاری و فرودگاه ها را فراهم می نماید. قطارهای S-Bahn بعلاوه مسافران را به شهرهای نزدیک، از جمله ویسبادن، بدومبورگ، ماینز، درمستادت، کرونبرگ، فریدبورگ منتقل می نمایند.

مترو

متروی فرانکفورت که U-Bahn نامیده می گردد، دارای 9 خط (یو1، یو2، یو3، یو4، یو5، یو6، یو7، یو8، یو9) است که فرانکفورت و حومه های بزرگ بدهمبورگ و اوبرسول واقع در شمال را پوشش می دهد. 9 خط سریع برای مترو U-Bahn وجود دارد.

یو 1 (U1)

این اولین خط از U-Bahn فرانکفورت است که بخش Hauptwache - Nordwestzentrum را پوشش می دهد و اولین بار در داخل سیستم افتتاح شد. طول آن 12.3 کیلومتر است و در حال حاضر شامل 20 ایستگاه است.

یو 2 (U2)

این خط بخشی از خط U1 بوده و تنها در هفت ایستگاه آخر جدا می گردد. این خط در سال 1968 افتتاح شد، نقطه پایانی و شمالی آن Bad Homburg Gonzenheim است. خط U2 دارای 21 ایستگاه است و طول آن 16.6 کیلومتر است.

یو 3 (U3)

این خط Oberusel Hohemark را به شمال غرب شهر و ایستگاه ترمینال خط 3 متصل می نماید. ایستگاه پایانی آن Südbahnhof است. این خط در سال 1968 افتتاح شد و دارای 28 ایستگاه و طول آن 19.3 کیلومتری است.

یو 4 (U4)

این خط که در سال 1980 افتتاح شد، اولین خطی بود که از شهر فرانکفورت از شرق به غرب عبور کرد. ایستگاه ترمینال غرب آن Bockenheimer Warte نامیده می گردد و ایستگاه پایانی آن Enkheim است. طول این خط 11.3 کیلومتر است.

یو 5 (U5)

U5 ایستگاه ترمینال شمالی آن Preungesheim است، در حالی که ایستگاه جنوبی آن Hauptbahnhof است. این خط در سال 1974 افتتاح شد و فاصله 7.6 کیلومتر را در بر می گیرد که دارای 16 ایستگاه است.

یو 6 (U6)

خط U6 در سال 1986 آغاز به کار کرد و مقصد آن در شمال غربی ایستگاه پراونیمیم Herrstr آغاز می گردد تا زمانی که به ایستگاه پایانی Ostbahnhof در شرق می رسد. این خط فاصله 8.7 کیلومتر را پوشش می دهد و دارای 15 ایستگاه است.

یو 7 (U7)

این خط در سال 1986 افتتاح شد و در سراسر فرانکفورت به سمت غرب حرکت می نماید. این ایستگاه از ایستگاه هوزن در غرب شهر به ایستگاه اینخیم در شرق، که به وسیله خط U4 نیز مشترک است، حرکت می نماید. طول این خط 11.8 کیلومتر است و دارای 21 ایستگاه است.

یو 8 (U8)

این یکی از دو خط نو فرانکفورت است که در سال 2010 افتتاح شده و راستا آن شمال- جنوب است. راستا این خط در نزدیکی خطوط 1، 2 و 3 که از ایستگاه ترمینال شمالی به نام Riedberg است، آغاز می گردد و از آنجا، به سه خط دیگر می پیوندد تا به ایستگاه جنوبی Sudbahnhof می رسد.

یو 9 (U9)

این خط با رنگ زرد شناسایی شده است. که در سال 2010 افتتاح شد. این خط کوتاه ترین خط در کل سیستم است و تنها با 12 ایستگاه و بعلاوه 10.3 کیلومتر طول دارد که در شمال واقع شده است و از ایستگاه Nieder-Eschbach به جین هیمه می رود.

تراموا

فرانکفورت خدمات بسیار کارامدی ارائه می دهد. ترامواها تماما بر روی زمین حرکت نموده و معمولا راستاهایشان در وسط جاده ها قرار گرفته اند. در فرانکفورت ایستگاه های تراموا بیشتر از قطار است.

ممکن است بعضی از افراد شوکه شوند، زیرا ممکن است مجبور شوند برای سوار یا پیاده شدن به تراموا در وسط جاده قرار گیرند. در حالی که کاملا این فرایند ایمن است، باید مراقب بود تا اتومبیل ها قبل از خطوط عبور متوقف شوند.

رانندگان مجبور هستند که از راستا خارج شوند، زیرا اولویت با مسافران تراموا است. با وجود این قانون، هنوز هم ممکن است رانندگان بی پروایی وجود داشته باشند که از این قانون اطاعت ننمایند.

ترامواها در ایستگاه های از پیش معین شده توقف می نمایند، بنابراین مسافران نیازی به اطلاع رسانی برای توقف ندارند.